Üç çocukluk arkadaşı, uzun bir süredir birbirlerini görmemişlerdi.
İkisi yolda karşılaşırlar, biraz sohbet ederler, neyle uğraştıklarından bahsederler.
– Ben kaportacılık yapıyorum, sen ne yapıyorsun ? der biri.
– Ben mantık okuyorum, mantıkla uğraşıyorum, der öteki.
– Mantıkla uğraşmak ne ya ?
– Öylesine anlatılabilecek birşey değil, alt yapı gerekiyor, anlayamazsın, anlamazsın.
– Ya sen bir anlat bakalım, diye ısrar eder.
– Bir örnekle anlatmaya çalışayım sana: Senin evde akvaryum var mı ?
– Var
– İçinde balık da var, değil mi ?
– Evet
– Sen hayvanları seviyorsun o zaman
– Evet
– Hayvanları seven, insanları da sever
– Evet
– Sen insanları ve hatta karşı cinsini, yani kadınları da seviyorsun dur
– Evet
– Bu yaşına kadar kesin evlenmişsin dir ?
– Evet
– O zaman sen ibne değilsin.
Aradan bir zaman geçer, kaportacı ile üçüncü arkadaş yolda karşılaşırlar.
Biraz sohbetten sonra, üçüncü arkadaş, diğer arkadaşını görüp, görmediğini, ne yaptığını ve neyle uğraştığını kaportacıya sorar.
– Mantık okuyormuş, mantıkla uğraşıyormuş, der.
– O ney ya ?
– Israr ettim, bana bir örnekle anlattı.
– Nasıl yani, sen de bana anlat, der ısrarla.
– Tamam; sizin evde akvaryum var mı ?
– Yok
– O zaman sen ibnesin, der.
mehmetceviksanat.wordpress.com 